Dat wachtsymbool, dat eigenlijk bestaat uit losse streepjes in een cirkel die één voor één oplichten (ooit gebaseerd op een draaiende geheugenschijf), stelt ons gerust: klik niet weg, sluit niet af, maar wacht heel even en je zal beloond worden. Je ziet het misschien niet, maar achter de schermen wordt hard gewerkt.
In Frank Foole’s installatie 'Waiting...' krijgt het symbool, losgemaakt van je scherm en uitvergroot tot een monumentaal, fysiek kunstwerk langs de historische gracht, opeens een andere, vreemde lading. Als een modern ‘hiëroglief’ hangt het aan de gevel – zal in de toekomst iemand nog weten wat het betekent? Niet alleen dit symbool, maar ook allerlei andere tekens – denk aan die voor bluetooth, wifi of usb-aansluitingen – zijn onderdeel van een nieuwe beeldtaal die in de jaren ’80 samen met computers, besturingssystemen en het internet is ontstaan. We worden dagelijks zo overladen met boodschappen (teksten, beelden, geluiden) dat we geen moeite meer nemen om ze te ontcijferen als we ze niet direct begrijpen, en dan biedt een duidelijk symbool uitkomst. Dat kost ons, in deze visuele wereld, simpelweg minder tijd en moeite om te snappen.
En zo zijn we gewend geraakt dat het bewegende wieltje op een bepaald moment, na korte of lange tijd wachten, ook weer zal stoppen met draaien. Maar wat gebeurt er eigenlijk als Foole’s wiel is uitgedraaid?
-HEADERS2017.jpg)
