De psychologie achter de knop, fysiek of digitaal, is simpel. We zijn gewend dat het indrukken van een knop (van afstandsbediening tot deurbel) ons gelijk een beloning oplevert: de televisie gaat aan, letters verschijnen op het computerscherm of je vriendin doet de deur open.
Het geeft ons de macht om iets (positiefs) te laten gebeuren en daarmee wordt een druk op de knop onweerstaanbaar. Ook in onze digitale omgeving leveren knoppen ons snelle beloningen op. Zo geeft het openen van nieuwe berichten of likes op social media je steeds weer een bevestiging van je sociale status.
Maar wat als die knop naar niks anders verwijst dan zichzelf, en je met indrukken alleen de knop zélf activeert? Sjimmie Veenhuis laat met zijn installatie 'Action>Reaction 2.0' zien hoe verfrissend het kan zijn om zoiets als een knop, uiteindelijk een ‘bemiddelaar’ tussen mensen en allerlei soorten technologie, een andere betekenis te geven. Het werk bestaat uit een groot scherm met wel duizend knoppen, die elk – nadat ze zijn ingedrukt, want daar vragen ze gewoon om – als individuele pixels oplichten in verschillende kleuren. Veenhuis nodigt bezoekers uit om te bedenken welke patronen ze met deze tastbare pixels kunnen maken en hoe ze daarvoor misschien zelfs met elkaar kunnen samenwerken.
In dit werk spelen knoppen de hoofdrol, maar in andere installaties gebruikte Veenhuis onder meer boeken, waarschuwingstape en verkeersborden. Deze alledaagse materialen en objecten gebruikt hij in hun originele vorm, maar transformeert ze door ze te combineren tot boeiende patronen. Of het bij 'Action>Reaction 2.0' blijft bij patronen maken (en spelen, en uitproberen) of dat er tóch een verborgen systeem achter het kunstwerk zit, mag je zelf ontdekken.
-HEADERS2017.jpg)
