“Steeds vaker zie je ze liggen aan de rand van de stoep. Als roestige takkenbossen, gesprokkeld van de daken”, schreef auteur J. Bernlef halverwege de jaren ‘80 over de radio- en televisieantennes in zijn woonplaats Amsterdam. Sinds de eerste televisie-uitzendingen in de jaren ’50 waren ze prominent aanwezig in de stad (“op ieder dak groeide ten minste wel één zo’n gewei de hemel tegemoet”), maar na de grootschalige aanleg van een ondergronds kabelnetwerk in de late jaren ’70 verdwenen ze in het grootste deel van Europa weer uit het straatbeeld.
Zuid-Europa, Italië in het bijzonder, was daarop een uitzondering: kabeltelevisie en -radio bestaat daar vrijwel niet, en dus zie je tot op de dag van vandaag in grote steden als Palermo (Sicilië) daken vol antennes en satellietschotels die samen een stedelijke ‘jungle’ vormen.
Met haar installatie Antenna Sud brengt Michela Bonzi antennes vanuit het zuiden terug naar Amsterdam, maar dan wel in een nieuwe gedaante. Ze zijn getransformeerd tot sculpturen, die geen radiogolven maar licht uitzenden en zo opeens opvallend aanwezig zijn. Bonzi maakte een specifieke antenne na die voor ons in Nederland heel herkenbaar is: de yagi-antenne, ook bekend als harkantenne.
Met haar lichtgevende blikvangers wil Bonzi je verrassen en je op een andere manier laten kijken naar de antenne als object. Ooit het modernste medium van zijn tijd, toen een afgedankte ‘roestige takkenbos’, en uiteindelijk een kunstwerk.
