Die werd gemaakt door de Amerikaanse ingenieur Russell Kirsch door een (analoge) foto van zijn zoontje in te scannen, en het korrelige resultaat bestond uit 176 x 176 pixels – meer data kon Kirsch’ computer toen nog niet opslaan.
In een tijd waarin we gewend zijn om films, tv-programma’s en foto’s in high definition te zien, is 'Picto Sender Machine' een welkome afwisseling. Die ‘machine’ bestaat uit een enorm lo-res scherm van 1200 uitvergrote pixels en nodigt je uit om een korte videoboodschap op te nemen. Maar die boodschap druk je niet uit met woorden: alleen je eigen silhouet, bewegingen, danspasjes en gebaren worden vertaald naar blokjes licht, live te volgen op het scherm. Je gedachten creatief uitbeelden met je lijf dus. Bezoekers laten ervaren hoe het is om in een digitale, surrealistische spiegel te kijken, dat doet Prado overigens vaker. Zo maakte hij bijvoorbeeld een Glitch Mirror, waarin je jezelf terugziet in een fluorescerende versie van onze wereld.
De korte filmpjes die bezoekers met de 'Picto Sender Machine' maken plaatst Prado op www.pictosendermachine.com en (selectief) op Instagram (@pictosendermachine), en zo ontstaat er een nieuw alfabet van mysterieuze, bewegende pictogrammen. ‘Digitale hiërogliefen’ noemt hij ze. Hoeveel er overblijft van onze oorspronkelijke boodschap, bedoeling en emotie met een communicatiemiddel dat zo beperkt is als dat van Prado, is de vraag. Het dwingt je eigenlijk om je alleen op de meest eenvoudige, instinctieve manier uit te drukken, zonder er al teveel over na te denken. Maar is dat een nadeel, of misschien eigenlijk wel een voordeel?
PICTO SENDER MACHINE IS SUPPORTED BY:
Huis van de Tijd