End over End

"Het idee voor het kunstwerk ontstond toen ik aan het spelen was met mijn kinderen", vertelt ontwerper Lucy McDonnell van Studio Vertigo. "De traploper is een object met een interessante historie. Het is een van de meest simpele en succesvolle stukken speelgoed dat ooit is gemaakt, maar het wordt door NASA ook gebruikt voor natuurkundige proeven, deed dienst als een radioantenne in tijden van oorlog, en wordt ingezet in klaslokalen om de eigenschappen van geluidsgolven mee te simuleren."Sinds de eerste traploper in productie ging, zijn er wereldwijd meer dan driehonderd miljoen exemplaren verkocht.

"Bij elkaar gaat het om vijftigduizend ton draad – schijnbaar zou je de wereld daar 126 keer mee kunnen omcirkelen. Ik weet niet zeker hoe accuraat die data is, en wat de impact daarvan is op het milieu, maar het blijft een interessant feit."

De speelse aard van het kinderspeelgoed en de trapvormige gevels van de historische panden in de stad vormden een inspiratie voor het werk. "Het is zo’n gewone, maar toch zo’n fascinerende draaiende vorm. Met deze gigantische traploper wordt de stad omgetoverd in een virtuele speeltuin. Door de spiraal te verlichten en boven ons uit te laten torenen, hoop ik dat het ervoor zorgt dat we ons ‘kleiner’ voelen."

Het doel van het werk is het ontregelen van de manier waarop we normaal gesproken om ons heenkijken. Studio Vertigo hoopt op deze manier onze rol als kijker, en onze relatie met alledaagse objecten en hun omgeving uit te dagen. "De ongebruikelijke schaal en de locatie is in eerste instantie bedoeld om onze manier van kijken te ontwrichten. Toch hoop ik ook dat onze herinneringen aan het spelen met zo’n leuk en vertrouwd object zullen bijdragen aan het creëren van een dialoog tussen verschillende culturen en generaties."